ఖామోషీ

చుట్టూరా ఆవహించిన మానసిక కాలుష్యం

నన్ను ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తూ

నాపై మౌనముద్ర వేస్తుంది

ఖండఖండాలై

బాహ్య సంఘటనా సంఘర్షణల మధ్య

మనసుకు పట్టిన మసితెరల్ని చీలుస్తూ

ఊపిరి తీస్తుంటాను

నిద్ర ఎరుగని రాత్రిళ్ళు

జాము గడవని పగళ్ళు

నా గుండె పగుళ్ళలోకి ఇంకిపోతుంటాయ్‌

సందేహాల వలను తెంపుకొంటూ

యాతనామయ జీవనరాగాల్ని కూడదీసుకొంటూ

మౌనం మెల్లగా రగులుకుంటుంది

నా మౌనం వెనక సప్తసముద్రాల ఘోష
పడగలెత్తి నాలుకలు చాస్తుంది
సహస్ర సన్నివేశాల్ని సమీక్షిస్తుంటాను

నా మౌనం లక్ష గవాక్షాలుగా

లోకంపైకి తెరుచుకుంటుంది

రాలిన వెతల కథల్ని కౌగిలించుకుంటాను

నా అంతర్ముఖంలోకి

తొంగిచూసే వెన్నెన్ని వింత ముఖాలో...

ఆ ఒక్కో వెక్కిరింతను

ఒక్కో ఆయుధంగా చెక్కుకుంటుంటాను

నా అవసరాన్ని కొనాలనుకునే

నీ కాసుల కుసంస్కారానికి

నా మౌనం అర్ధాంగీకారం కాదు

నీ దిష్టి బొమ్మను తగులబెట్టే 'నిరసన'

వాదించిన ఎన్నోసార్లు

నిన్నే గెలవనివ్వడమంటే

నీ రుగ్మతనీ, నీ 'ఈగో'ని

గుర్తు చెయ్యడమే-

నువ్వెన్ని కవచాలు తొడుక్కున్నా

నీ మార్మికత లోలోపలి అంచుల్ని

పరిశీలిస్తుంటాను

నా మౌనాన్ని చూసి

ఆధిపత్యం నీదనుకుంటావు

నువ్వు అలసిపోయాక

నా దాడి మొదలవుతుంది